Instructeur zijn bij Taskforce QRS Nijmegen

Een interview met Rianne Arts die alweer een jaar instructeur is bij Taskforce QRS Nijmegen.

Vertel eens wat over jezelf.
Ik ben Rianne Arts en ik ben derdejaars geneeskundestudent aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.

Hoe ben je bij Taskforce QRS Nijmegen gekomen?
Afgelopen jaar las ik dat Taskforce QRS Nijmegen op zoek was naar nieuwe reanimatie-instructeurs. Op de universiteit had ik al leren reanimeren, maar vind ik het belangrijk om dit zelf goed bij te houden. Ook leek het lesgeven zelf me leuk en daarnaast was ik op zoek naar iets nuttigs naast mijn studie. Kortom; het worden van reanimatie-instructeur was een goede combinatie.
Ik vind het doel van Taskforce QRS om zoveel mogelijk mensen te leren reanimeren erg goed. Ik ben zelf ooit in de situatie geweest waarin ik moest reanimeren toen ik nog niet wist hoe. Dit was een lastige situatie: ik moest handelen omdat er anders iemand dood kon gaan, maar ik wist niet wat ik moest doen. Gelukkig is het in deze situatie goed afgelopen, maar vanaf toen wist ik dat ik wilde leren reanimeren. Ik vind het belangrijk dat anderen niet in eenzelfde situatie terechtkomen.

Hoe zijn tot nu toe jouw ervaringen bij Taskforce QRS?
Het lesgeven is tot nu toe super leuk. Wanneer de leerlingen de les binnenkomen schrikken ze allemaal een beetje zodra ze de poppen zien liggen. Ze vragen zich gelijk af of ze echt mond-op-mondbeademing moeten geven. Maar als ze eenmaal bezig zijn, doen ze allemaal goed mee. Achteraf vinden ze het goed dat ze dit hebben geleerd. Verder zijn de lessen erg verschillend. Zo geven we les aan leerlingen van 3 vmbo tot 6 vwo, maar ook aan particulieren tijdens de avondcursus. De lessen hebben dezelfde opbouw, maar de vragen die je krijgt zijn anders en bij vwo’ers kun je bijvoorbeeld meer achtergrondinformatie geven. Deze variatie maakt dat een les nooit hetzelfde is.

Ben je tijdens jouw tijd als instructeur nog leuke of grappige dingen tegengekomen?
Vorig jaar ben ik naar het Nationaal Reanimatie Congres geweest. Dat was ontzettend interessant, want daar worden de nieuwe reanimatie richtlijnen besproken en workshops en lezingen gegeven.
Het lesgeven aan een klas op een middelbare school is ook leuk. Je leert er goed van presenteren en de leerlingen zijn zelf ook heel grappig. Wat ook leuk is, is dat we aan het einde van de eerste les altijd een reanimatie estafette doen. Dan hebben de leerlingen allemaal al leren reanimeren. Er wordt een situatie geschetst waarbij een reanimatie nodig is. Dan moet er iemand opstaan en beginnen met het protocol en nemen de leerlingen het van elkaar over. Goed samenwerken is erg belangrijk!

Heb je zelf nog iets wat je kwijt wil?
Middelbare scholieren kunnen het reanimeren echt goed oppakken. Aan het einde van de laatste les vragen we altijd wie zich bekwaam voelt en wie iemand op straat of thuis zou kunnen en willen helpen. Meestal steken veel leerlingen hun hand op. In 80% van de gevallen gebeurt een hartstilstand in de persoonlijke kring, bijvoorbeeld thuis, bij de buurvrouw of bij de opa van de leerling. Als scholieren dan kunnen reanimeren, valt er veel winst te halen.

Lijkt het jou ook leuk om reanimatie-instructeur te worden? Solliciteer dan nu!