Eline Thijssen over de Reanimatie-estafette

Tijdens de Reanimatie-estafette van vorig jaar heeft Eline Thijssen, 2e jaars geneeskundestudent, het goed naar haar zin gehad. Samen met allerlei medebezoekers, waaronder een overlever van een circulatiestilstand, die daarna een cardiac bypass heeft gehad, heeft zij een hele dag gereanimeerd. Hoe vond Eline Thijssen de Reanimatie-estafette en wat is haar bijgebleven?

Hoe vond je de Reanimatie-estafette vorig jaar?
Ik vond het een erg leuke en goede gebeurtenis. Ik had niet verwacht dat het zo groot aangepakt zou worden. Door de aanwezigheid van allerlei stands, optredens en de ambulancebroeders was er ook voor de mensen/leerlingen die op dat moment niet aan het reanimeren waren genoeg dingen te zien/doen.

Wat vond je leuk aan de Reanimatie-estafette?
Ik vond het leuk om te zien dat er zoveel verschillende mensen samen aan het werk gingen om ervoor te zorgen dat er non-stop gereanimeerd werd: politie-agent, eerste klasser of raadslid, er waren geen barrières die er in het dagelijks leven vaak wel zijn. Er waren veel enthousiaste mensen en bezoekers, die ‘het ook wel even wilde proberen’ om er vervolgens achter te komen dat een uur reanimeren toch wel erg zwaar is en je dat zeker niet alleen kunt volhouden. Dat is een reden waarom ik de Reanimatie-estafette belangrijk vind, bij reanimatie is samenwerking van groot belang, want in je eentje kun je het niet lang vol houden, samen kun je veel meer dan één.

Wat is je het meest bijgebleven?
Wat mij erg is bijgebleven is toen ik bij de Taskforce QRS-stand stond. Aan het einde van de dag kwam er een oudere meneer die moeilijk liep naar ons toe. Hij vertelde dat hij zelf een reanimatie had overleefd, waarna hij later ook nog een bypass-operatie had ondergaan, en besloot toen om ons ‘even’ zijn littekens te laten zien, hup shirt omhoog, broekspijp omhoog. Maar het liet me ook weer inzien dat we zoveel mogelijk mensen leren reanimeren om ook echt levens te redden, en daar was ook deze meneer ons zeer dankbaar voor.