Foto van instructeur Thorold met quote van het interview

Interview met een instructeur: Thorold

Zou je jezelf eens voor willen stellen?

Ik ben Thorold, derdejaars geneeskunde student en hou van sporten in het algemeen. Ik ben sinds oktober 2018 instructeur bij Taskforce QRS Nijmegen en nu ongeveer 2,5 jaar NRR-instructeur. Daarnaast ben ik ook nog van juni 2019 t/m december 2020 Bestuurslid Logistiek en Particulieren geweest.

Heb je zelf wel eens een reanimatie meegemaakt? Hoe ging dat?

Ja, ik heb al zes reanimaties meegemaakt. De eerste keer dat ik in het echt moest reanimeren, was ik alsnog eerste ter plaatse ondanks dat ik een omweg moest maken om de AED te halen. Ik was er eigenlijk niet heel bewust mee bezig: het ging allemaal een beetje op de automatische piloot. Wel voelde het alsof het allemaal heel lang duurde. Bij elke reanimatie ervaring werd ik me meer bewust van de omgeving en alles wat er gebeurde.

Hoe heb je dat zelf ervaren?

Op het moment zelf voelde ik eigenlijk vrij weinig, behalve dat ik dacht ‘nu moet ik het in het echt doen’. Ik vond het nadien wel heftig, maar ik merk ook dat ik het zeker fijn vond om erover te praten en je er zo bewust van te worden wat het allemaal met je doet. Een keer kreeg ik rond 2-3 uur ’s nachts een reanimatie oproep via mijn telefoon. Ik voelde me verantwoordelijk want ik bedacht me dat ik waarschijnlijk de enige was die het bericht om die tijd nog zou lezen. Dus ik ben toen ’s nachts daarheen gegaan en ik was ook de enige ter plaatse, dus ik was achteraf blij dat ik was gegaan!

Weet je ook hoe de reanimaties zijn afgelopen?

Van de zes reanimaties heb ik van drie te horen gekregen hoe het is afgelopen. Twee mensen hebben het overleefd en een iemand is helaas overleden en drie zijn dus onbekend.

Had je van de anderen graag willen weten hoe het is afgelopen?

Eigenlijk maakt het me niet heel veel uit of ik dat te horen krijg. Hoe het ook afgelopen is, je moet je de volgende keer dat je opgeroepen wordt toch weer helemaal inzetten. Je doet altijd je best en meer kan je niet doen.

Wat uit deze ervaring neem je mee naar je werkzaamheden bij Taskforce QRS?

Drie dingen die ik vooral meeneem zijn hoe de compressies in het echt zijn en hoe ze daarin verschillen of juist hetzelfde zijn als de compressies op de poppen. Ook merk ik dat ik door deze ervaringen beter en gerichter feedback kan geven aan de cursisten. Tenslotte deel ik ook veel mijn ervaringen tijdens de cursussen, waarmee ik denk dat ik mensen ook een stukje realisatie mee kan brengen. Over het algemeen vind ik het dus vooral fijn dat ik mensen nog beter kan helpen door mijn ervaringen.

Kan je een voorbeeld geven van een leuk moment uit een van je lessen?

Tuurlijk! Dat was ongeveer anderhalf maand geleden. Ik moest toen feedback geven aan een leerling tijdens het reanimeren, want die zat tijdens het reanimeren met zijn knieën aan weerszijde van de pop waardoor hij op de onderbuik van de pop zat. Die leerling zelf had totaal niet door dat hij een nogal suggestieve houding t.o.v. de pop aannam, haha. Ook krijg ik wel eens rare vragen, zoals ‘leren we ook wat je moet doen als we gereanimeerd worden?’.

Wat vind je leuk aan lesgeven?

Wat ik zo leuk vind aan de lessen geven is de interactie, het sparren met je publiek. Af en toe heb je er een paar leerlingen tussen zitten die voor wat extra uitdaging zorgen. Een uitdaging schroom ik echter nooit en er is geen beter gevoel dan ervoor te zorgen dat ook die leerlingen actief aan je les deel te laten nemen. Ook vind ik het een heel belangrijk doel dat zo veel mogelijk mensen leren reanimeren en dat ik door middel van deze lessen dus echt iets nuttigs aan het doen ben! Bij de avondcursussen zijn er altijd oprecht geïnteresseerde mensen, wat ook ontzettend leuk is. Je merkt bij deze cursisten dat ze er echt iets van leren en het ook in de praktijk gaan toepassen. Je bent dus eigenlijk indirect levens aan het redden!